Hans Hendriksen – reisfotograaf

Talent

Waarschijnlijk dankt Hans Hendriksen zijn fotografische oog, zoals hij zelf zegt, aan het feit dat hij zwart-wit denkt en daardoor contrasten kan zien. Hij heeft deze persoonlijke geconditioneerde beperking weten te vertalen naar iets waar hij deze eigenschap voor kan gebruiken: fotograferen. Als zoon van een Achterhoekse boer oefende hij al vroeg het kijken door over de akkers te turen. Het creatieve heeft hij van zijn moeder, die pianolerares was. Van zijn vader, die nooit ergens de narigheid van inzag, waarschijnlijk omdat hij dicht bij Gods schepping -de natuur- stond, leerde hij dat het om de manier gaat waarop je tegenover de wereld staat. Wie op bezoek gaat bij Hans Hendriksen treft een bordje bij de voordeur: “een blij gezicht opent elk hart”. Het bewijs daarvan is in iedere portretfoto van hem terug te zien, zijn foto’s stralen blijheid uit!

Keerpunt

Nadat zijn crossmotor zich in een eik had geboord en hij daardoor in het ziekenhuis tijd kreeg om na te denken over wat nu eigenlijk het leukste was wat hij in zijn leven had meegemaakt, namelijk reizen, besloot hij daarmee iets te gaan doen. Hij zegde zijn baan op na 18 jaar, verbrak zijn relatie en vond het belangrijkste wat hij nodig had; een baan waarvoor hij internationaal moest reizen en tegelijkertijd vast van alle gekleurde culturen kon voorproeven voor zijn fotografie. En last but essential, een vriendin die ook mee wílde reizen.

Identiteit

“Je leert met reisfotografie jezelf goed kennen, je eigen zelfstandigheid te behouden en jezelf te verplaatsen in een ander maar vooral waarden te relativeren.” Hans Hendriksen werkt belevingsgericht: wat je voelt, wat je ziet en wat je weet, bepalen hoe je iets vastlegt. “Ik probeer een open mind attitude te hanteren, zoals een kind van nature al heeft, kijken zonder te veroordelen. Op zoek naar je eigen identiteit en het ook weten te vinden, dat lukte Hans Hendriksen door simpel zijn credo te volgen: wat je ook doet, doe het met passie”.

De ultieme foto

“The decisive moment – het beslissende moment-  is een fractie van een seconde. Je bent baas over wat je op de plaat vastlegt. Je hebt de kracht om van iets kleins iets groots te maken en omgekeerd. Je creëert een waarheid van honderd waarheden. Een onafhankelijke visuele impressie zonder beïnvloeding van de buitenkant. Ik probeer er humor in te leggen en het absurde te benadrukken. Natuurlijk heb je ook technische vaardigheden nodig zoals; hoe houd je een camera vast. Hoe ga je om met de donkerflits, de zoom. Hoe zal het creatieve resultaat zijn, welke zekerheid heb je over de beeldkwaliteit in zo‘n vochtige stoffige omgeving als Afrika.”

Afrika

In Afrika fotografeert Hans Hendriksen met groot apparatuur, met een kleine camera wordt hij er niet serieus genomen. Groot is synoniem voor belangrijk, maar het voordeel wat het daardoor heeft is meteen een nadeel; sommige stammen hebben de overtuiging dat een foto hun geest vangt.”Afrika is een donker continent. Je weet de problemen tussen zwart en wit, je communiceert bewust het prikkeldraad rond hun schamele huizen als de werkelijkheid.” Digitale fotografie is voor Hans taboe: “elke afbeelding is tegenwoordig gemanipuleerd, je krijgt te zien wat de ander wilt dat jij ziet, alles wordt naar de doelgroep gebracht. Wat jezelf waarneemt kun je vertrouwen, al het andere niet.”

En thuis op zijn zolder in Haarlo speelt hij nog regelmatig met zijn elektrische treintjes op het miniatuur spoorbaanemplacement om het kind in hem vooral lang wakker te houden……

Denk niet wit, denk niet zwart, denk niet zwart-wit maar met de kleuren van je hart….(songtekst: Frank Boeijen)

Tekst 2004 ©: Josette Berg